O rzeczach ważnych ładnie. „Duchy Inisherin”

Rzecz dzieje się w Irlandii w 1923 roku na tytułowej wyspie. Obrazy, w związku z tym miejscem, są w „Duchach…” przepiękne. Po nie właśnie warto wybrać się do kina, bo później na małym ekranie już takie nie będą…

Fabułę tego filmu da się streścić w jednym zdaniu. Nie będę tego robił, bo być może ktoś jeszcze nie oglądał. Warto to zrobić – streścić do jednego zdania (niestety da się). Warto, bo wtedy zdystansujemy się od fabuły. To konieczne. W emocjach przy wyjściu z kina damy „Duchom…” dziesięć gwiazdek (Colin!!!). Kiedy streścimy sobie to, co wydarzyło się przez niemal dwie godziny – okaże się, że np. pomysł z kopulowaniem z autem i zajście w ciążę z samochodem nie jest taki dziwny jak by się mogło wydawać („Titane” złota Palma w Cannes)…Słowem – za scenariusz „Duchy…” Oskara dostać nie powinny… .

Dość absurdalna w gruncie rzeczy fabuła posłużyła twórcom do próby poruszenia problemów egzystencjalnych. Bo o czym jest ten film? O samotności? O egoizmie? Chyba jednak najbardziej (a to że o tylu ważnych rzeczach to też jego wielka zaleta!), więc chyba najbardziej o czasie, który jest głównym zbrodniarzem ludzkości – o przemijaniu i kurczeniu się możliwości. O desperacji ludzików, którzy na chwilkę przed końcem wreszcie domyślają się, że to już, że się zaczęło. Odejście. O tym chyba też, że walka z czasem jest żenującą w gruncie rzeczy już od czasów Horacego i jego „Exegi…”, oczywiście przegraną, walką o pamięć.

„Duchy Inisherin”

The Banshees of Inisherin 

Irlandia, USA, Wielka Brytania 2022

Scenariusz i reżyseria: Martin McDonagh