JĘDRZEJ SOLIŃSKI
Na tle sztuki serbołużyckiej dorobek Jana Bucka wyróżnia wyjątkowe nowatorstwo perspektywy intelektualnej. W swej twórczości przekroczył typowe dla niej dotąd wąskie ramy przeładowanego folkloryzmem i prowincjonalnie ograniczonego spektrum tematycznego, zaś w toku swego twórczego rozwoju – poprzez wyraźnie postępującą redukcję obrazu do abstrakcyjnych, elementarnych form – nadał jej uniwersalny charakter. W ten sposób utorował sztuce serbołużyckiej drogę do europejskiego modernizmu --> czytaj dalej
CHRISTINA BOGUSZOWA, ANDREA PAWLIKOWA, JĘDRZEJ SOLIŃSKI
Fundamentalne znaczenie dla rozwoju kultury narodowej ma drukowany przekaz językowy. Początki serbołużyckiego piśmiennictwa sięgają czasów Reformacji. Górnołużyccy kaznodzieje przekładali biblię Lutra oraz inne pisma religijne w dialekcie swoich parafii. W roku 1574, w Budziszynie, została wydrukowana pierwsza serbołużycka książka. Równocześnie z religijną literaturą serbołużyckich protestantów na Górnych i Dolnych Łużycach, ukazywała się górnołużycka literatura Serbołużyczan katolickich. --> CZYTAJ DALEJ
CHRISTINA BOGUSZOWA, ANDREA PAWLIKOWA
Między miastami Bautzen a Cottbus spotkamy się z rzadkim zjawiskiem dwujęzyczności. Na tutejszym terenie Górnych i Dolnych Łużyc zamieszkują Serbołużyczanie, zwani także przez swoich niemieckich sąsiadów Wenedami. Ten słowiański naród zalicza się - obok Fryzyjczyków, Duńczyków, Sinti i Roma - do czterech autochtonicznych, uznanych przez Federalną Republikę Niemiec mniejszości narodowych. ---> czytaj dalej