Leon i smartłocz

Leon w kiblu publicznym. Stoi nad wiadomo czym. Wiadomo z czym. Kiedy rzecz cała ma się w końcu zacząć – światło gaśnie. Leon wstrzymuje akcję z wiadomych względów – przecież nie ma noktowizora! Ze spuszczonymi gaciami zaczyna wymachiwać rękami i głową, żeby uruchomić włącznik czasowy. Czasami się udaje. Akcja się powtarza… po czwartym razie, kiedy nie podobna już wytrzymać, ostatkiem sił Leon zapala latarkę w smartsonie i szepcze „szach mat kurwa kiblu”. Nadchodzi błogostan. Ale właśnie wtedy oprócz błogostanu nadchodzi sygnał ze smartłocza: „No rusz się! Wstań! Nie siedź”, „Zamknij kolejny okrąg ćwiczeń”. Leon, trzymając wiadomo co, próbuje nosem (w drugim ręku smartson – latarka) nacisnąć na zegarku – inteligencie przycisk „Ignoruj”. Trafia oczywiście w przycisk „rozpocznij trening”. Wciąż nosem próbuje wyłączyć trening (pęcherz trzeszczy). Nagle zapala się łaskawie światło. Leon, nie zważając na treningi i smartłocze widzi cel i… światło gaśnie, a smatłocz razem ze smartsonem krzyczą „masz jeszcze szansę – zamknij kolejny krąg – wyjdź i idź”…